Help deze schilder zijn droommodel te vinden!
Inderdaad, heeft gezien, want van een ontmoeting is nooit sprake geweest. De beide keren dat hij op het punt stond de vrouw en haar partner aan te spreken, kwam er iets tussen. En inmiddels is er welhaast sprake van een knagend gemis, vandaar dat Jos met een brief de hulp van Puur Naturisme heeft ingeroepen. Met dat ene doel: ooit haar portret eens te mogen schilderen, want deze kwestie heeft niks te doen met seks of erotiek. De schilder heeft haar op het resort of het naaktstrand niet eens bloot gezien. De simpele vraag is deze: welke dame herkent zich in onderstaande beschrijving?
Drie keer gezien
,,Maar drie keer zag ik haar”, schrijft Jos Stork. ,,En bij de tweede keer wist ik het al zeker. Wat zou ik haar graag een keer schilderen. Maar ik liet mijn beurt voorbijgaan en nu heb ik spijt en een uitdaging. Op zoek naar iemand van wie ik eigenlijk niets weet. Maar ik jaag geen schim na. Ze bestaat echt. Hoe dat dan? Tijdens onze vakantie bij Monte Marina maakten we voor het avondeten meestal gebruik van het buffet dat het hotel aanbood. En de temperatuur maakte dat we op het terras aten. Natuurlijk zagen we vaak dezelfde gezichten. Maar op dinsdag 1 oktober veranderde er iets. Er zat, weliswaar op enige afstand, een ‘nieuw’ stel en op de een of andere manier trok de dame in kwestie mijn aandacht. Maar daar stap je niet zomaar op af. Mijn vriendin zou het ook niet leuk hebben gevonden om ineens alleen te zitten.
De volgende avond zat dit paar (weer) een eindje van ons vandaan. Maar op een zeker moment kwamen ze vlak langs ons, op weg naar het buffet. Wat een plaatje. Slank, halflang blond haar met een klein staartje en een lange blauwe jurk. Het toppunt van elegantie en charme, een droommodel. Begin dertig, gok ik. Veertig, zegt mijn vriendin. Hij, ‘gentle like’, misschien een beetje ouder en wat grijzend bij de slapen. Maar het zal duidelijk zijn dat zij meer mijn aandacht had. Enfin, zij waren op weg naar het eten, wij zaten te eten. Dus niet echt een moment op ze aan te spreken. Dat nam ik me voor, voor de volgende dag.
Maar zo ging het niet. De dagen daarna zag ik ze niet meer. Dat gebeurde pas weer op maandag 7 oktober, onze laatste avond. Toen zag ik hen bij de ingang van het appartementencomplex tegenover de voordeur van het hotel. Wij maakten ons op voor de helling naar onze tijdelijke woning aan de andere kant van het complex. Maar… in het schemerdonker vond ik het opnieuw niet gepast om hen aan te spreken. En spijt dat ik nu heb.
En nu?
Lieve dame in kwestie, als jij nou denkt dat dit het wel eens over jou zou kunnen gaan, dan is de kans groot dat ik jou zoek. Wil je in dat geval alsjeblieft iets laten horen. Je kent mijn naam en ik ben op Facebook te vinden. Een mailtje naar Dit e-mailadres wordt beveiligd tegen spambots. JavaScript dient ingeschakeld te zijn om het te bekijken. kan ook. Ik heb geen boze plannen of een dubbele agenda. Dit is ook geen versierpoging. Ik heb de liefste vriendin van de wereld en zo’n dertig, veertig jaar leeftijdsverschil lijkt me ook niet handig. Maar als ik een keer je portret zou kunnen schilderen…”
En om aan te geven waartoe dat zou kunnen leiden, heeft Jos Stork twee portretten meegestuurd die bij dit artikel staan afgebeeld.
